هر آغازی را پایانیست، هر درودی را بدرودیست، هر وصلی را هجرانیست، هر بهاری را خزانیست، هر تولدی را مرگیست و ...
وتنها چیزی که می ماند خاطرات خوب و بد است، و کارهای نیک و بد ماست.
این وبلاگ هم با تمام خوبیها و بدیهایش در همینجا به پایان کار خود رسید.
اما دوستیها و مخصوصا عشق که موضوع اصلی این وبلاگ بود همیشه و همیشه پابرجا خواهد بود.
مهم نیست که دیگر وبلاگ من یا خود من نباشم، مهم این است که همیشه شما دوستان خوب و همیشه وفادارم در یادم خواهید ماند.

نه بلبل دارد از بستان جدایی
نه گل دارد خیال بی وفایی
ولیکن گردش چرخ ستمگر
زند بر هم رسوم آشنایی

راستی آخرین مطلبی که می خواستم بگم این بود که بازم به امید خدا دارم می رم مشهد انشالله،باز هم اربابم من رو طلبید.قول میدم اونجا همتون رو دعا کنم.
کسی چه می دونه؟! شاید یه روزی،یه بار دیگه و یه جای دیگه همدیگر رو تو یه وبلاگ دیگه دیدیم.
ِِ"یا علی" و "بدرود"