با تو حکایتی دگر این دل ما به سر کند

شب سیاه قصه را هوای تو به سر کند

باور ما نمی شود در سر، ما نمی رود

از گذر سینه ما یار دیگر گذر کند

شکو بسی شنیده ام از دل درد کشیده ام

کور شود جزء تو اگر زمزمه ای دگر کند

چاره کار ما تویی یاور و یار ما توئی

توبه نمی کند اثر، مرگ مگر اثر کند

مجرم آزاده منم تن به جزا داده منم

قاضی در گاه توئی حکم سحر گاه توئی